Οι PUP είναι ένα συγκρότημα που βάζει το χιούμορ και τον σουρεαλισμό στην πρώτη γραμμή της μουσικής τους. Πάνω από το φωνακλάδικο, δίκαιο και βαθιά διασκεδαστικό πανκ ροκ, το συγκρότημα συνδυάζει ζωτικής σημασίας συζητήσεις για την ψυχική υγεία και τη θεραπεία με τους αυτοκαταφρονητές one-liners. Ένας γευσιγνώστης από το πρόσφατο single “Waiting”: «200 δολάρια την εβδομάδα για να μιλήσω για την έλλειψη προσανατολισμού μου; Έχω λίγο κόμπλεξ, σε περίπτωση που αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο από τις τρεις τελευταίες συνεδρίες».
Αυτό το πάντρεμα σοβαρού και διασκεδαστικού είναι ένα μείγμα που καθορίζει τη μουσική των τεσσάρων κομματιών του Τορόντο και προωθείται στο πρόσφατο τέταρτο άλμπουμ, «The Unraveling Of PUPTheBand», που βλέπει τα αγκίστρια να μεγαλώνουν, η φιλοδοξία να περνάει από την οροφή. και τα αστεία γίνονται ακόμα πιο κομψά.
Αγκυρωμένη από μια σουίτα τριών κομματιών που ονομάζεται “Four Chords”, που πήρε το όνομά του από το επίπεδο του frontman πιάνου Stefan Babcock που μπορούσε να παίξει εκείνη την εποχή (“Μπορώ να παίξω έξι συγχορδίες τώρα!” λέει NME με χαρά σήμερα), το άλμπουμ παίζει με την επιχειρηματική ορολογία και την εταιρική κουλτούρα με τρόπο που, κατά κάποιο τρόπο, δεν φαίνεται βαρετό. «Δηλαδή πουλάς ασφάλεια; Είναι τόσο εμπνευσμένο / Δώστε μου άλλα δύο χρόνια, ενημερώστε με αν προσλαμβάνετε.» Ο Babcock φτύνει το κομμάτι που κλείνει «PUPHEBAND Inc. Υποβάλλει αίτηση για πτώχευση», ποτέ δεν είναι τόσο γρήγορος για να γυρίσει το αστείο στον εαυτό του.
Καθώς το συγκρότημα παίζει τα πρώτα του σόου στο Ηνωμένο Βασίλειο σε τρία χρόνια, NME συνοδεύει τον Stefan και τον ντράμερ Zack Mykula για το τελευταίο μας βίντεο In Conversation στο Courtyard Theatre του Λονδίνου για να συζητήσουμε την επιστροφή στο ζωντανό παιχνίδι, πώς οι πέντε εβδομάδες που πέρασαν ζώντας και ηχογραφώντας σε μια έπαυλη στο Κονέκτικατ μπορούν να αντικατοπτριστούν στο μουσικό ταξίδι του νέου άλμπουμ και γιατί ο Stefan είναι τόσο προσκολλημένος σε μια κιθάρα του. Να τι μάθαμε.
Η επιστροφή στην αναπαραγωγή ζωντανών εκπομπών ήταν ένα «διάβολο»
Όταν μιλάει στο PUP NME, μόλις έπαιξαν την πρώτη τους παράσταση σε ξένο έδαφος εδώ και τρία χρόνια. Μόλις λίγους μήνες πριν, επέστρεψαν σε περιοδείες στη Βόρεια Αμερική μετά από ένα παρατεταμένο διάλειμμα, με την εμπειρία του να παίζουν ξανά ζωντανά κάπως «χαλαρή».
«Έπρεπε να φτιάξουμε τους εαυτούς μας για να επιστρέψουμε στο να παίζουμε σόου στη Βόρεια Αμερική», θυμάται ο Στέφαν. «Αυτό ήταν ένα μυαλό. Μόλις αρχίσετε να πηγαίνετε, είναι σαν να μην έχει περάσει καιρός και απλώς ξαναπέφτετε σε τρομερές παλιές συνήθειες!».
Η πρώτη συναυλία του συγκροτήματος μετά την πανδημία ήταν ένα σόου στη γενέτειρά του στο θρυλικό κλαμπ του Τορόντο El Mocambo στα τέλη Μαρτίου, και ο Zack θυμάται τα νεύρα και την αδρεναλίνη που είχε να επιστρέψει στη σκηνή. «Ήταν πραγματικά διασκεδαστικό. Υπήρχε πολύς κόσμος σε ένα κατάμεστο δωμάτιο και το να επιστρέφω σε αυτό με αυτόν τον τρόπο ήταν κάτι ξεχωριστό».
«Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που ήμουν νευρικός μετά από οκτώ χρόνια που έπαιζα σόου», θυμάται ο Στέφαν, με τον Ζακ να προσθέτει ότι έπαιζε τα τραγούδια «πολύ γρήγορα» λόγω της αδρεναλίνης που κυλάει μέσα του.
Ο Στέφαν έγραψε το «Matilda» για την αγαπημένη του κιθάρα
Το ‘Matilda’, ένα από τα σινγκλ του νέου άλμπουμ, γράφτηκε για τον Stefan από την οπτική της παλιάς του κιθάρας “Matilda”, η οποία σιγά σιγά αποσύρθηκε από τη ζωντανή και ηχογραφημένη παραγωγή του συγκροτήματος, προς μεγάλη της αποστροφή. Καθώς τραγουδάει η Matilda (μέσω του Babcock): «Ο Τζορτζ και ο εραστής του κλαίνε απαλά / Μα εγώ δεν προλαβαίνω καν να αναπνεύσω».
«Την παίζω ακόμα κάθε βράδυ, ένα ή δύο τραγούδια. Αυτό είναι το μέγιστο που θα επιτρέψουν οι σύντροφοί μου», λέει. Λοιπόν, πώς γνωρίστηκαν;
«Στην πρώτη μας περιοδεία στην Αμερική, ήμασταν σε περιοδεία με ένα συγκρότημα που λεγόταν The Menzingers, και ήταν μια αρκετά μεγάλη περιοδεία, και ήμασταν αρκετά απογοητευμένοι. Είχα μόνο μια κιθάρα και χάλασε σε μια παράσταση και δεν είχα χρήματα να αγοράσω καινούργια. Ένας φίλος μου μόλις μου έδωσε αυτή την κιθάρα και μόλις πήγε: χρειάζεσαι αυτήν την κιθάρα περισσότερο από εμένα! Μου το έδωσε λοιπόν και ο μόνος του κανόνας ήταν ότι δεν το πουλάω ποτέ και ότι το όνομά της είναι Ματίλντα και δεν μπορείς να το αλλάξεις.
Ο Babcock αποκαλεί «απίστευτη πράξη γενναιοδωρίας» να του χαρίσει ο φίλος του την κιθάρα, η οποία του έχει μείνει για σχεδόν μια δεκαετία και παίζεται σε εκατοντάδες συναυλίες PUP. «Είμαι αρκετά δεμένος μαζί του, παρόλο που σύμφωνα με τους συμπαίκτες μου ακούγεται σαν σκατά», χαμογελάει.
Αν και κάποτε έγραψαν ένα τραγούδι που ήθελε να σκοτωθεί ο ένας τον άλλον, αυτή τη φορά ήταν πιο αρμονικό
Ίσως το πιο διαβόητο τραγούδι του PUP είναι το «If This Tour Doesn’t Kill You, I Will» του 2016, γραμμένο –με τη γλώσσα λίγο στο μάγουλο– για να βαριόμαστε τόσο ο ένας τον άλλον στο δρόμο που, σύμφωνα με τα λόγια του Babcock, «Ό,τι κάνεις με κάνει να θέλω να κάνω εμετό / Κι αν δεν σε σκοτώσει αυτή η περιοδεία, φίλε, είμαι σε αυτήν!»
Έμοιαζε αρκετά στοίχημα, λοιπόν, όταν το συγκρότημα αποφάσισε να αποβιβαστεί στο στούντιο/αρχοντικό του Peter Katis στο Κονέκτικατ για πέντε εβδομάδες για να ηχογραφήσει το «The Unraveling». «Προσπαθούσαμε να χαράξουμε ένα ελαφρώς διαφορετικό μονοπάτι», λέει ο Mykula NME της απόφασης να συνεργαστεί με τον Katis, του οποίου οι πιστώσεις περιλαμβάνουν το The National, την Interpol και το Frightened Rabbit.
«Μέναμε εκεί και ηχογραφούσαμε. Ήταν κάτι σαν μια δουλειά 24/7, η οποία είναι πολύ διαφορετική από την κανονική μας [process] ηχογράφησης στο Τορόντο από το 10-8 ή κάτι τέτοιο», λέει ο Στέφαν. «Αν έχεις ιδέα τα μεσάνυχτα, πας να την ηχογραφήσεις. Είμαι νωρίς, οπότε αν είχα μια ιδέα στις έξι το πρωί, θα πήγαινα και θα το έκανα. Υπήρχαν πολύ περισσότερες ευκαιρίες να δουλέψουμε και να δοκιμάσουμε διαφορετικά πράγματα και να μην ανησυχούμε αν αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι χάλια».
Κατά τη διάρκεια των πέντε εβδομάδων με τον Katis, το συγκρότημα λέει ότι μπήκε βαθιά στην τρύπα των ηχογραφήσεων και της οικιστικής ζωής, με τον Stefan να εξηγεί ότι υπάρχει μια «πρόοδος» μεταξύ των τραγουδιών που ηχογραφήθηκαν στην αρχή και στο τέλος της διαδικασίας. «Υπάρχουν σίγουρα κάποιες περίεργες επιλογές στο άλμπουμ, και αν μπερδεύουν, συνέβη αφού συνεργαστήκαμε μαζί μετά από πέντε εβδομάδες».
Το άλμπουμ αρχικά επρόκειτο να ονομαστεί «World’s Greatest Webstore».
Το «The Unraveling Of PUPTheBand» ανοίγει με το τραγούδι «Four Chords», ένα κομμάτι βασισμένο σε πιάνο γραμμένο από τον Stefan που στριμώχνει την επιχειρηματική πλευρά της μουσικής βιομηχανίας. Τραγουδάει: «Τριμηνιαίες συνεδριάσεις, το διοικητικό συμβούλιο / Προσπαθούμε να καθορίσουμε πώς θα προχωρήσουμε καλύτερα. Είπα, παίζω πιάνο, άρχισα να μαθαίνω την περασμένη Πέμπτη, ξόδεψα κάθε σεντ των χρημάτων της ετικέτας σε αυτό το πράγμα».
Από το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, όπως αποκαλύπτει ο τίτλος του, «PUPTHEBAND Inc. Υποβάλλει αίτηση για πτώχευση», καθώς ο Στέφαν κινείται προς την κρίση (“Ευχαριστούμε που μας έχετε, είναι τιμή / Και θέλω απλώς να ευχαριστήσω όλους τους χορηγούς”).
Ενώ όλα ειπώθηκαν με τη γλώσσα στο μάγουλο, η δουλειά του συγκροτήματος έχει εστιαστεί έντονα λόγω της πανδημίας, με τον Στέφαν να αστειεύεται ότι σταμάτησαν να γίνονται συγκρότημα και μετατράπηκαν στο «μεγαλύτερο διαδικτυακό κατάστημα του κόσμου», ένας τίτλος που είχε συζητηθεί κάποτε για το άλμπουμ τέσσερα.
“Έχουμε πολλούς ανθρώπους που αγαπάμε και σεβόμαστε γύρω μας, και τους οποίους εμπιστευόμαστε, οπότε όταν κάποιος λέει, “Αυτό είναι ανόητο, ακόμα και για εσάς παιδιά”, τότε ξέρουμε “Εντάξει”», γελάει ο Στέφαν, με τον Ζακ. προσθέτοντας: «Μερικές φορές πρέπει να το εκμεταλλευτείς σε κάποιον έξω από το συγκρότημα για να το ελέγξει πραγματικά και να χτυπήσει τους τροχούς στην πιο ηλίθια ιδέα».
Κάθε τραγούδι που έχουν γράψει έχοντας κατά νου την επιτυχία έχει «αποτύχει παταγωδώς»
Η εταιρική πλευρά του να είσαι σε ένα συγκρότημα –ακόμα και αυτό που προέκυψε από μια DIY punk σκηνή όπως το PUP– είναι μια αυξανόμενη εστίαση καθώς προσπαθούν να προσφέρουν για το συγκρότημα, το πλήρωμα και τις οικογένειες. Αν και μπορούν να διασκεδάσουν με τις ιδέες των τραγουδιών τους, η μάχη μεταξύ της δημιουργικής ελευθερίας και της οικονομικής παραγωγικότητας είναι μια μάχη με την οποία έχουν παλέψει πολύ. Όπως λένε NME αν και, κάθε φορά που προσπάθησαν να γράψουν ένα τραγούδι για να πετύχουν, είναι πεσμένο με τα μούτρα.
«Ήταν πάντα στο μυαλό μας», λέει ο Στέφαν για τη συνάντηση μεταξύ επιχειρήσεων και δημιουργικότητας στο PUP. «Δεν είναι μια νέα ιδέα, η συνάντηση τέχνης και εμπορίου, αλλά είναι πάντα στο μυαλό μας γιατί πρέπει να προσπαθήσουμε τόσο σκληρά να διαχωρίσουμε τη μουσική που θέλουμε να κάνουμε από τους επιχειρηματικούς στόχους που έχουμε. Όταν τα δύο αρχίζουν να διεισδύουν ο ένας στον άλλον, απλώς προκαλεί προβλήματα. Κάθε τραγούδι που προσπαθήσαμε ποτέ να γράψουμε έχοντας στο μυαλό μας την επιχείρηση έχει αποτύχει παταγωδώς και έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα στο συγκρότημα. Είναι πάντα ένας αγώνας να κρατηθούν αυτά τα δύο χωριστά, αλλά σίγουρα καθώς τα πράγματα γίνονται όλο και πιο επιτυχημένα, αρχίζουν να τρίβονται μεταξύ τους».
Το “The Unraveling Of PUPTheBand” κυκλοφορεί τώρα μέσω του Little Dipper/Rise.